Bij de productie Schreeuwen in een weiland mochten we zelf teksten schrijven en meedenken. Dan bedachten we dat het leuk zou zijn om iets met een skelter te doen en nog geen halfuur later zat ik te schreeuwen op een skelter tussen allemaal koeien in een stal. Ik start nu bij de regieopleiding in Maastricht. De Jonge Schrijvers opleiding heeft daarin een groot aandeel gehad. Dat de door jouw geschreven teksten gespeeld worden door professionele acteurs, dat was echt heel vet!

Het is niet niks, de Jeugdtheaterschool. Je wordt serieus genomen, je krijgt vertrouwen en er wordt veel van je verwacht. Inmiddels ben ik professioneel schrijver en bij Meeuw werd gezien dat daar mijn interesse lag. Ik las alle stukken van Tsjechov in de zomer dat we repeteerden aan ‘Storia d’amore’. Ik schreef mijn eerste dialoog en werkte er aan met twee spelers van Meeuw op dinsdagavonden omdat het gebouw dan open was. Heel tof. Dat zal ik nooit vergeten.

Op de Jeugdtheaterschool ontdekte ik dat er zoveel dingen waren die je kunt doen. Dat wat ik ooit had geleerd was nog maar een kruimeltje van de hele taart die je bij de JTS voorgeschoteld kreeg. Elke zaterdagmiddag kwam ik weer met een nieuw verhaal thuis. Het hele proces maakt voor mij waarom ik theater wil maken: een klein en persoonlijk verhaal zo uitbouwen tot het onontkoombaar wordt.

De Jeugdtheaterschool is de enige plaats in Friesland waar je serieus met theater bezig kunt zijn. Het is niet zo van ‘nu trek ik een blij gezicht en dan ben ik blij’. Je moet wat van jezelf laten zien. En het is ook gewoon een grote gekkenboel. Ik keek er de hele week naar uit. Nu ben ik actrice geworden. Al toen ik heel klein was wist ik dat een kantoorbaan niets voor mij is. Van theater word ik heel gelukkig.

In de eerste jaren was ik een soort stuiterbal. Later werd dat anders. Improvisatie: dat vond ik vet. De laatste jaren ben ik betrokken geweest bij Meeuw jonge schrijvers. Schrijven deed ik al langer, nu kon ik werken aan mijn techniek. En dat er een verschil is tussen schrijven voor jezelf en voor publiek. Het idee om van theater mijn werk te maken is bij Meeuw begonnen. Na de zomer start ik op de Performance opleiding in Maastricht.

Op een gegeven moment moesten er scènes voor een open podium worden gemaakt. Ik kreeg toen de opdracht om een scène te regisseren. Dat had ik helemaal niet verwacht. Maar blijkbaar hadden jullie gezien dat ik dat in me had. Dat is één van de dingen die de Jeugdtheaterschool bijzonder maakt. Er wordt naar je gekeken. Je wordt gezien. Ik voelde me serieus genomen. De Jeugdtheaterschool is echt een broeinest. Een plaats waar jonge mensen samen komen die iets wíllen. Dat is uniek. Ik had her en der in de provincie ‘iets met toneel’ gedaan, maar pas op de Jeugdtheaterschool was er de professionaliteit en kundigheid die ik zocht.

Wat Meeuw zo bijzonder maakt is dat het vak theater heel serieus wordt genomen, zowel in de lessen als de producties. Het palet is heel breed, veel verschillende lessen van verschillende docenten. Dit heeft mij heel erg geholpen bij het doen van de toelating bij Minerva. De begeleiding naar deze auditie toe was echt heel fijn. Het meest bijzondere aan mijn tijd bij Meeuw zijn de vriendschappen die je sluit. Deze zijn heel intens en persoonlijk. Dat is echt op een ander level dan de vrienden van de middelbare school.

Theater is de leukste hobby die je kunt bedenken en Meeuw jonge theatermakers is daarvoor de leukste plek. Het zijn allemaal fijne mensen. Ze vragen veel van je. Maar ik vind dat normaal en vind leren leuk. De school was mijn tweede thuis. Inmiddels studeer ik aan de toneelacademie in Amsterdam omdat ik acteur wil worden.

In het begin was ik super- onzeker. Ik durfde niks. Ik deed alleen maar anderen na. Dat ging over na verloop van tijd en toen begon ik het ook echt leuk te vinden. De belangrijkste les die ik geleerd heb bij Meeuw als speler is: je staat altijd ‘aan’. Ook als je niet op de voorgrond staat, je bent altijd in je personage. Dat ging bij mij zover dat ik ook buiten de repetities ging denken als mijn personage. Ik was dat personage gewoon.

Bij Meeuw is de lijn tussen keihard werken, serieus zijn en grote lol heel erg dun.
Een periode van onbegrensde mogelijkheden, zo kijk ik er op terug. Acht jaar heb ik bij jullie les gehad en in producties gespeeld: reisvoorstellingen, locatie-producties en straattheater. Tijdens het applaus van de première van mijn eerste voorstelling dacht ik: dit wil ik de rest van mijn leven blijven doen.

Eigenlijk wilde ik archeoloog worden, ik had geen idee dat je van acteren je werk kon maken. Dat ik niets liever wilde dan dat, daar ben ik bij Meeuw achter gekomen. Ik werd bij jullie gecoacht bij  de keuzes voor een vervolgopleiding. De toneelwereld is veranderd. Tegenwoordig wordt er een appèl gedaan op je makerschap; zelf bedenken, geëngageerd zijn, het hele pakket zeg maar. Dit zaadje wordt ook al bij Meeuw geplant. Jullie lopen mee in nieuwe ontwikkelingen en dat is uniek.

Op de Jeugdtheaterschool heb ik mezelf leren kennen en heb ik vrienden voor het leven gemaakt . Zonder de JTS was ik een heel ander mens geweest! Het fijnst vond ik het om met een hele cast aan een productie te werken. Dat was echt fantastisch om te doen, en ook zwaar omdat je heel intensief bezig bent. Maar het eindresultaat was het allemaal waard. Nog steeds roep ik ‘hij is even van zijn padje!!’ als iemand iets geks doet. Dat  is nog een overblijfsel uit de repetitieperiode van Hamlet.

Bij Meeuw krijg je een set vaardigheden mee die je klaarstomen voor de grote mensenwereld. Je wordt geconfronteerd met wat je wel en niet kan en dat is best heftig, maar ook goed. Ik doe nu de opleiding Creative Writing in Arnhem. Door de opleiding bij Meeuw weet ik wat een acteur nodig heeft en dat helpt mij bij het schrijven. Wat zo tof is bij Meeuw: het is niet even een toneelstukje opvoeren, maar alles is voor het echie.

Wat ik nu doe en hoe ik nu ben is bepaald door mijn tijd op de Jeugdtheaterschool in Friesland. Ik heb daar een fundament meegekregen waar ik op de toneelacademie lekker aan kon door bouwen en waar ik nu nog steeds op kan staan. Ik heb daar meegemaakt hoe leuk acteren is en ik heb daar het vertrouwen gekregen dat ik dat kon.

Als kind dacht ik: ‘acteren is iets voor als je later groot bent.’ Maar bij jullie zag ik dat je als jongere in een professionele voorstelling kunt spelen. Bij de audities ben ik all- in gegaan ben op de zin: ‘Ik wil een ijsje’. Ik kwam bij Meeuw voor het eerst in aanraking met mensen die dezelfde gedrevenheid hadden als ik; je sluit er vriendschappen voor het leven. Ik heb een soort van humor gevonden die ik zonder jullie niet had ontdekt. Dat wordt gezien en eruit gehaald. Dat is bijzonder.

Het is niet zo gemakkelijk uit leggen wat je leert op de Jeugdtheaterschool. Bijvoorbeeld dat toneelspelen meer is dan gekke gezichten trekken en een tekst opzeggen. Je leert dingen durven die je anders niet zou durven. En dat je bijvoorbeeld niet zègt dat je boos bent, maar het laat zien. Dat je het bènt. Je moet het echt willen. En je moet echt wat willen leren. Als je denkt dat je het allemaal al kunt, heeft het niet zoveel zin!

Toen ik naar de Jeugdtheaterschool ging was dat zeker niet met de bedoeling om professioneel acteur te worden. Ik was twaalf, had niet eerder echt iets met theater gedaan en voetballen vond ik minstens zo leuk. De Jeugdtheaterschool was een soort warm nest, waar de code was dat er alles kon. Zo’n school vormt je als jongere; je wordt over jezelf aan het denken gezet. Zonder de Jeugdtheaterschool was ik nu iemand anders geweest. Dan had ik nu waarschijnlijk op de sportacademie gezeten of bouwkunde gestudeerd.